Op 13 augustus 1752 werd er in Wenen een kind geboren.
Het was een meisje en haar ouders noemde haar: Maria Carolina Louise Josephe Johanna Antonie Maria Carolina was het dertiende kind en de tiende dochter van keizer Frans I Stefan en Maria Theresia van Oostenrijk.
Maria Carolina had tien zussen:
– Maria Elisabeth
– Maria Anna
– Maria Karolina
– Maria Christina
– Marie Elisabeth
– Maria Amalia
– Karolina
– Johanna Gabriella
– Maria Josepha
– Marie Antoinette
Maria Carolina had vijf broers:
– Jozef II
– Karel Jozef
– Leopold
– Ferdinand Karel
– Maximiliaan Frans
Net als haar broers en zussen werd Maria Carolina onderworpen aan een streng scholingsprogramma dat haar moeder had opgesteld voor haar zestien kinderen. Door middel van vakken als handwerken, geschiedenis, conversatieles, wiskunde en staatskunde werden Maria Carolina en haar broers en zussen voorbereid op hun toekomstige rollen als leiders en echtgenotes. Keizerin Maria Theresia gebruikte haar veertien levende kinderen om de banden met landen als Frankrijk, Spanje, Sicilië en Parma te versterken.
Op 12 mei 1768 trouwde Maria Carolina met koning Ferdinand I van Napels en Beide Sicilië.
In tegenstelling tot haar echtgenoot was Maria Carolina zeer intelligent, evenzo als haar moeder. Van haar intelligentie maakte zij handig gebruik en wist via haar echtgenoot het koninkrijk te besturen. In het huwelijkscontract was vastgelegd dat Maria Carolina na de geboorte van haar eerste zoon een stem zou krijgen in de Raad van State. Dit gebeurde in 1777, toen ze een erfgenaam baarde; de latere koning Frans I der Beide Siciliën. In haar nieuwe positie als lid van de Raad van State genoot ze nog meer politieke macht. Maria Carolina had zich onder meer ten doel gesteld Napels van de invloed van Spanje te ontdoen en de goede banden met Oostenrijk en Engeland te herstellen.
Maria Carolina en Ferdinand kregen samen zeventien kinderen:
– Maria Theresia
– Louisa Maria
– Karel
– Maria Anna
– Frans
– Maria Christina
– Karel
– Jozef
– Maria Amelie
– Doodgeboren kind
– Maria Antonia
– Maria Clotilda
– Maria Henriëtta
– Karel
– Leopold
– Albert
– Maria Isabella
De Toscaanse markies Bernardo Tanucci zag de invloed van Maria Carolina als een grote bedreiging voor het koninkrijk en probeerde deze dan ook in te perken. Hij werd dan ook in 1777 ontslagen. De Engelsman John Acton, die sinds 1779 de marine leidde, steunde de koningin in haar plannen met betrekking tot haar buitenlandse politiek. Op die manier wist hij veel invloed op haar te krijgen, waardoor hij veel politieke macht verkreeg. Hij werd uiteindelijk ook officieel premier en was verantwoordelijk voor het politieke verval van het koninkrijk.
Maria Carolina en de regering stonden niet negatief tegenover de in 1789 uitgebroken Franse Revolutie, sterker nog; de revolutionaire ideeën stonden de koningin wel aan. Dit veranderde echter toen de Franse koning werd afgezet en gevangengenomen. Haar haatgevoelens tegen de revolutionairen werden vervolgens alleen maar versterkt toen de koning én zijn echtgenote, Maria Carolina’s zus, werden vermoord. Maria Carolina was diep geschokt door de moord op haar zus en gebruikte haar echtgenoot dan ook om het land mee te laten doen aan de Eerste Coalitie tegen Frankrijk. In 1796 sloten de landen weer vrede.
In 1799 vond er in Napels een kleine revolutie plaats. Ferdinand werd met de hulp van de adel en de bourgeoisie van de troon gestoten door de Fransen. Vervolgens werd in januari de Parthenopeïsche Republiek uitgeroepen. De revolutie was echter van korte duur; in juni wist het leger Napels weer te veroveren. De koning en vooral koningin zorgden ervoor dat de rebellen geen genade werd getoond; door gebruik te maken van Lady Emma Hamilton, de minnares van de Britse admiraal Horatio Nelson, wisten ze de admiraal zover te krijgen dat hij honderden rebellen aan hen overdroeg. De meesten werden opgehangen.
In 1806 werd Ferdinand afgezet als koning van Napels door de Franse keizer Napoleon Bonaparte. Tot 1812 wist ze wat van haar macht in Sicilië te behouden. In dat jaar trad haar echtgenoot namelijk af en wees hun zoon Frans als koning aan, waardoor Maria Carolina haar invloed verloor. Ze werd verbannen naar haar moederland Oostenrijk.
Op 8 september 1814 overleed Maria Carolina. Met haar dood verloor haar echtgenoot zijn belangrijkste adviseur.